ร่มสีเหลือง

ผมอยู่ฝั่งขวา เจ้าหญิงอยู่ฝั่งซ้าย
เราทั้งสองมีเส้นเเบ่งกลางเป็นร่มคันสีเหลืองสดใส
ช่วยป้องกันฝนที่ตกลงมาอย่างที่ผมคิดเอาไว้
เราทั้งสองเดินลุยสายฝนเพื่อตามหาปิ๊คกีต้าร์โดยมีร่มวิเศษ
เเต่อะไรบางอย่างทำให้ผมรู้สึกว่า ทำไม?ร่มสีเหลืองคันนี้ถึงหนักไปด้านซ้าย
ทั้งที่ผมเป็นผู้ถือมันไว้?
สิ่งมหัศจรรย์นี้เกิดขึ้นจาก ร่มสีเหลือง หรือ ผม...ชายที่ใส่รองเท้าเเตะปอนๆ

กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว ผมได้บันเลงบทเพลง ฝนสีดำ ให้เจ้าหญิงรับชมไปพร้อมกับเด็กหญิงตัวน้อง
เธอทั้งสองยิ้มเห็นฟันเพราะความหลอนของบทเพลง...ฝนสีดำ นิทานเเห่งความตาย นิรันดร์กาล
หลังจากบทเพลงทั้งสามหลอนจบลง ผมได้เอ่ยถามเด็กน้อยว่า เธอชอบกลางวันหรือกลางคืน?
เธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มว่า ชอบกลางวัน เพราะกลางวันได้เล่นสนุก
(โลกอันสดใสของเธอทำให้ผมได้คิดอะไรบางอย่างออก เด็กน้อยมีNeverlandอยู่ในจิตใจ อันบริสุทธิ์)
ซึ่งเเตกต่างจากผู้ใหญ่ ที่ในใจเเละสมองมีเเต่ตัวเลข
ตัวเลขที่ทำให้มนุษย์ต้องเข่นฆ่ากันเอง ตัวเลขที่ทำให้เพื่อนมนุษย์ต้องเเบ่งชนชั้นวันนะ
ตัวเลขที่เปลี่ยนเเปลงจิตใจในความเป็นคน

เรื่องเล่าโดย พระจันทร์