เขียนบทกับเเสงเทียน

เขียนบทกับเเสงเขียน เเล้วสายตาเสีย!!!
ทำไมไม่เปิดไฟให้มันสว่าง?
ชีวิตของผมใกล้สู่ความตายขึ้นทุกวัน!!!
คุณๆทั้งหลายอาจคิดว่ามันเป็นเรื่องบ้าๆของคนบ้า
เเต่ผมคิดว่ามันได้บรรยากาศดีอย่าบอกใครเลย ผมพึ่งรู้ด้วยตัวเองว่า "ในที่มืดหรือที่เเสงน้อยนั้น สามารถทำให้ผมคิดภาพหรือบทได้ง่ายกว่าในที่สว่าง....คุณลองหลับตาเเล้วคิดดูสิครับ คุณอาจจะมองเห็นอะไรบางอย่าง?
(วิธีนี้ไม่รู้ว่าผมบ้า!ไปเองหรือปล่าว) เอาเป็นว่าตอนนี้สายตาผมสั้นขึ้นเยอะ เเต่ มันก็เเลกมาด้วยบทหนังยาวเรื่องเเรกในชีวิต
ที่มีชื่อว่า สุริยุปราคา "เรื่องเล่าก่อนนอน"

*เป็นคุณๆจะเลือกอะไร? ระหว่างบทหนังที่คุณต้องการ กับ สายตาที่มืดลงทุกวัน
คุณเลือกอะไรครับ? ส่วนผมเลือกบทหนัง เพราะมันคือ ความใฝ่ฝัน

Photo by ไมค์