วันเสาร์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2556

ความแน่นอนของโลก ที่สร้างความไม่แน่นอน








ธรรมชาติคือสิ่งสวยงามและสอนให้มนุษย์เราได้รู้จักกับทุกสิ่งบนโลกใบนี้ ธรรมชาติคอยเฝ้าสอนเราทุกคนอยู่เสมอ คอยแสดงให้เราเห็นถึงหลักความเป็นจริงบนโลก 1 บทเรียนที่ธรรมชาติได้สอนเราก็คือ ความไม่จีรัง ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกล้วนไม่มีสิ่งไหนที่จะค้ำฟ้า ทำได้แค่อยู่นานเท่านั้นเองแต่ท้ายที่สุดก็ดับสลายไป การดับสลายก็จะไม่ได้หมายความว่ามันจะหายไปตลอดกาลเพราะเมื่อถึงเวลาหนึ่งสิ่งๆ นั้นก็จะกลับมาเกิดใหม่ในอีกรูปแบบหนึ่งฉะนั้นแล้ว ธรรมชาติจึงสอนให้มนุษย์ได้รู้ว่า ไม่มีสิ่งใดจะคงสภาพอยู่เช่นนั้นได้ตลอดกาล...ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงตามเวลา
มันธรรมดามากเลยกับบทเรียนข้างต้นพวกคุณหลายคนกำลังคิดเช่นนั้นใช่หรือไม่ ไม่ผิดหรอกครับ  ใช่แล้วล่ะเพราะผมก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน มันเป็นเรื่องที่ใครก็รู้เพราะถูกสั่งสอนจากผู้ใหญ่มาตั้งแต่เล็ก เท่าที่ผมพอจะจำความได้พ่อแม่ก็จะเฝ้าบอกเสมอว่า “ตั้งใจเรียนเก่งๆ โตขึ้นจะได้ไม่ลำบากเลี้ยงดูตัวเองได้ ยามพ่อแม่ไม่อยู่” ประโยคเหล่านี้ล่ะที่คอยกรอกหูผมตั้งแต่เล็กจนโต  แต่มันก็ไม่สำคัญอะไรหรอกเพราะด้วยความเป็นธรรมดาของมันนั้นเองทำให้ผมไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่คิดอีกว่าเมื่อคนเราจะตายอย่างไรก็ต้องตายห้ามไม่ได้ ฉะนั้นก็สนุกกับทุกวันไปตามประสาวัยรุ่น ดูๆ ไปแล้วการใช้ชีวิตของผมถ้าคิดแบบนั้นก็จะกลายเป็นว่าใช้ชีวิตสนุกสนานรอวันตายเท่านั้นเอง...ความคิดเช่นนั้นของผมต้องจบลงเมื่อผมได้ประสบกับเหตุการณ์ครั้งสำคัญ ผมได้รับอุบัติเหตุครั้งรุนแรงจนกลายเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต
หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมก็ได้ใช้ชีวิตเพื่อรอวันตายเข้าจริงๆ ด้วยเหตุนี้ความคิดของผมก็ผุดขึ้นมามากมายสัจธรรมแห่งชีวิตกับความไม่ยั่งยืน คุณค่าของชีวิต สิ่งสำคัญของการมีชีวิต ทุกสิ่งฉายภาพให้ผมได้รู้สึกและรับรู้อย่างชัดเจนเข้าใจความหมายของมันมากขึ้นหลายคนที่กำลังมีความสุขหรือกำลังจะมีความสุขกับบางสิ่งอยู่ลองจินตนาการตามดูว่า ถ้าอีกหนึ่งวันจะเป็นวันที่เราได้รับความสุขมากๆ แต่ในวันนี้เราต้องตายขึ้นมาหรือเกิดเหตุไม่คาดฝันที่ทำให้วันพรุ่งนี้ไม่สามารถมาถึงเราได้อีก ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วความรู้สึกของเราจะเป็นเช่นไร จะรู้สึกเฉยๆกับความธรรมดาของการเปลี่ยนแปลงนี้ไหม หรือเศร้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง นั้นเป็นสิ่งที่พวกคุณลองคิดแล้วสัมผัสดูกันเอาเองด้วยใจ
ความจริงของโลก บทเรียนนี้ได้สร้างบางอย่างขึ้นมาในใจของผม บางอย่างที่ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจได้เลย บางอย่างที่ไม่สามารถทำให้ผมเชื่อมั่นได้อีกต่อไป บางอย่างที่คอยตอกย้ำเตือนใจของผมเสมอว่าเราไม่ควรยึดติดกับมัน การที่ผมคิดเช่นนี้ผมบอกไม่ได้ว่ามันดีหรือไม่ แต่สิ่งนี้มันก็เกิดขึ้นในใจผมแล้ว เมื่อผมพบคนรักสิ่งแรกที่ผมกลัวก็คือการจากลาเพราะมันคือสิ่งที่ไม่อาจเลี่ยงได้ไม่ว่าจะเป็นการจากลาด้วยวิธีใดก็ตาม แต่ผมก็เลือกที่จะทำให้ดีที่สุดในทุกๆ วัน เมื่อผมตื่นเช้ามาเห็นหน้าพ่อและแม่ของผม ความคิดภายในใจมันก็แว๊บเข้ามา...หากท่านทั้งสองจากไป เราจะอยู่อย่างไร ทุกวันนี้เมื่อผมพบสิ่งใดที่ทำให้ผมมีความสุขความคิดแห่งสัจธรรมของผมก็จะเกิดขึ้นมาในใจทุกครั้งจนทำให้ผมไม่สามารถจะมีความสุขได้อย่างเต็มที่และต้องคอยเผื่อใจเอาไว้เสมออาจจะเป็นสิ่งที่ดีกับตัวผมหรืออาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีกับตัวผมก็ได้แล้วแต่ใครจะคิดเอา ผมไม่ต้องการคำปลอบปะโลม ไม่ได้ต้องการคำสอนเพื่อมาหักล้างความคิดนี้ของผม แต่ผมต้องการหาวิธีเพื่อที่จะสามารถอยู่ร่วมกับมันได้ หาจุดสมดุลเพื่อจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขอีกครั้ง โดยที่ความสุขนี้ไม่ใช่เรื่องไร้ค่าของชีวิต ไม่ใช่ความสุขที่เห็นแก่ตัว แต่เป็นความสุขที่มีค่าเหลือเกินกับการมีชีวิตอยู่ แล้วพวกคุณล่ะเคยลองหาคำตอบในคำถามข้อนี้กันบ้างหรือไม่ ผมว่ามันก็เป็นโจทย์ที่ยากข้อหนึ่งของชีวิตเลยนะ และถ้าใครหาคำตอบนี้เจอชีวิตคุณคงจะไม่เดินหลงทางไปไหนแน่นอน




บทความ โดย ณ ศิลป์.