12-พิจิก-34

น้ำก็เช่นกัน ที่เป็นนักเดินทางในธรรมชาติ น้ำเดินทางขึ้นไปเบื้องบนฟ้า
ไปอยู่ในเมฆหมอก ลงมาต่ำถึงแผ่นดิน ซอกซอนลัดเลี้ยวไปตามสายธาร
ตราบจนบรรลุถึงที่ต่ำสุดในท้องทะเลมหาสมุทร น้ำยังเดินทางไปในชีวิตของพืชพรรณพฤกษา
เข้าไปในตัวสัตว์เเละมนุษย์ น้ำเป็นนักเดินทางอันยิ่งใหญ่ เเละกลับกลายหลายสถานะ
ความเเปลเปลี่ยนหลากหลายรูปลักษณ์ยิ่ง น้ำคือธาตุมูลอันมีพลังอย่างที่สุด

คุณเช่นกันที่เป็นนักเดินทาง คุณเดินทางไปในผืนเเผ่นดิน
เเละอาณาจักรเเห่งนามธรรมทั้งภายในเเละภายนอก
บนหนทางหลากหลายคดเคี้ยว อาจมีความเจ็บปวดทุกข์ยาก
เเละเเม้กระทั่งความตายเป็นเพื่อนในหนทาง
ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วน "ไม่ใช่สิ่งที่น่าเสียใจ"

ริมธารน้ำ พิเรนทันตี
ประพันธ์โดย พจนา จันทรสันติ
หนังสือ มุ่งสู่ความขาวของหิมะ

เพลง อดีตเเห่งเเสงสาดทอ นิทรากลางเเสงจันทร์

มองเเสงดวงดาวที่พร่างพราย
มองดาวดวงไหนก็ทรมาน
อดีตเเห่งเเสงสาดทอ
นำภาพความรัก เจ็บปวดคืนมา
ภายในใจ กลับคืนมา

วันนั้นเราเคยได้มอง รอยยิ้มจากดาวที่พร่างพราย
ดั่งความสวยงาม จากความรักเรา ที่ฟ้าบัลดาล
เเววตาเธอนั้นช่าวเเสนสุข เปร่งประกาย
ราตรีของเรา คืนอันนิจรันดร์
สุดท้ายกลับกายเป็นภาพสีทอง

ราตรีนี้เเสงจันทร์ ให้ความสดใส ผมมอง
ผมล่องลอยไป ราวดั่งสายลม (เเอบรักจันทรา)
ในคืนเเห่งฝัน ผมรอ (เเสงจันทร์ทราที่อบอุ่น)
ขอเจ้าโปรด เปลี่ยนคืนวัน เป็นดั่งราตรีชั่วนิจรันดร์

ขอให้เเสงจันทร์ คอยกล่อมนิจทรา
ขอให้น้ำตา เลือนหายไป
ขอให้ได้มีปีก บินขึ้นไป
ขอผมขอวร พรุ่งนี้จะลาโลกไป
หมดลมหายใจ!!!

ประพันธ์โดย Atom
I AM THE MOON