"โลกความจริงนี่น่าเบื่อจังเลย ไม่เห็นทำอะไรได้สักอย่าง"
ผมหวังว่าเด็กหญิงคนหนึ่งเป็นเจ้าของกวีบทสั้นนี้
ผมปั่นจักรยานไปตามทางถนนเเถวหมู่บ้านตอนเย็น เพื่อพักผ่อนหัวสมอง
มีเด็กนักเรียนม.ต้นสองคนผู้ชายขับมอเตอร์ไซค์ผ่านผมไป ผมมองเห็นเขาสูบบุหรี่ขณะขับรถอย่างสบายใจ ทำให้ผมคิดย้อนกับไปถึงตัวเองในวัยเรียน เเล้วตั้งคำถาม? เด็กสองคนนั้นเป็นคนเลวหรือคนดี" ผมทศคำถามนี้ไว้ในใจเเล้วปั่นต่อไป
ผมเจอพงศาวดารที่ใครบางคนได้ทำเอาไว้ เพื่อเป็นสัญญะบอกใครต่อใครว่า "จุดนี้มีคนตาย"
ผมตั้งคำถามอีกเเล้ว "คนที่ตายไปเป็นคนดีหรือคนเลว" ผมทศคำถามนี้ไว้ในใจเเล้วปั่นต่อไปอีก
ใช่ครับป้ายเเผ่นนี้กำลังปลูกฝังให้คนที่ขับรถผ่านไปมาอ่าน จรรโลงโลกไว้เถอะ คุณจะเป็นคนดี
นี่เป็นภาพอีกฝั่งของถนน
ครับ ครับ ป้ายหรือบทความไม่ได้ช่วยให้ใครที่อ่านเป็นคนดีขึ้นเลยครับ
ภาพที่เห็นทำให้ผมตะโกนคำว่า "ควย" ดังมากๆเท่าที่จำได้ ยามเเก่ๆเดินออกมาดูผม ผมคิดในใจอีกเเล้วยามเเก่ๆคนนี้เป็นคนดีหรือคนเลว ผมส่งยิ้มให้ยามเเก่ๆท่านนั้นทั้งที่ภายใต้จิตใจของผมกำลังตราหน้าเขาด้วยคำว่า "ดี เลว"
ห่าทำไมจิตใจผมสกปรกต่ำช้าเเละเเคบเช่นนี้ ผมมันไม่ต่างอะไรกับขยะข้างถนนเลยครับ
Id rather be hated for who I am than loved for who I am not.